Eto na naman ako. Blog na naman. Kahit walang bumabasa, ayos lang kasi ditto nmn, walang pakialamanan. Basta ako, susulat lang ako, para pag-uwi ko sa pinas, may mga mare-reminisce akong mga memories…. Magagandang memories....
Ngaun, 14 January and2 ako sa petromar office kasi kinuha ako ni Tanda. Itong si tanda, isa sa mga bosing ko ito na mabait, sobra. Kaya lang bingi tska minsan may pagkamahinang pumik-up. Nung isang araw kasi nasa site lang ako. E kailangan kong pumunta sa banko para magpadala ng pera sa kaibigan ko. So lumabas ako ng walang paalam hehe… e biglang kinailangan nya ako tungkol sa mga drawing ko. Yun tuloy, nahuli ako!!! Napagalitan nga ako e. Kaya eto, balik ako sa Petromar na sobrang boring. Madalas nga akong ANTUKIN e…
Wala akong magawa. Ang hirap pa nmn magpretend na may ginagawa. Alam mo ung kailangan magmukha kang busy, pero ang totoo nakatingin ka lang sa screen saver. Hay salamat may blog. Kundi wala akong gagawin talaga. Sana nga may powers ako ng tulad sa isda, ung pwedeng matulog kahit nakabukas ung mata!!!
AHHH! Oo nga pala. Ung kagabi. Nagpunta kme sa clubhouse, kasama ko sina ate tess at sina kuya. Ayun nga nagconcert nnmn ako, alam mo nmn ako adik sa microphone. Nakarami din ako ng kanta hahaha!!! Buti nga wala si Shrex, kundi inagaw na sa akin ung mic. Kakatuwa kasi kame lang ung mahilig magkakanta, mga audience ng Bechtel boyz, kaya kame nmn ganado kaya un, nakadalawang bote rin kme, red wine lang kasi bawal ang alcoholic drinks dito e.
Maaga din kmeng umwi. Mga 9 ata o 9:30 nasa bahay na kme. Konting kwentuhan lang sa labas, pumasok na din kme ni kuya reggie.
Pumunta sa kwarto si kuya richie. Syempre pa maglalabing-labing nnmn sila ni ate. Ok lang sa akin kasi nakikita ko nmn na nag-eenjoy sila hehehe.... nung isang beses nga doon natulog si lalake. Kahit lasing ako nun, ndi ako natulog muna kasi inaantabayanan ko ang mga susunod na pangyayari.... boboso sana o kung ano man...
Mga after 30 minutes lang pare, YUMANIG!!! Syempre ramdam ko un kasi nasa baba ako ng bunker bed eh. Bawat kilos sa taas, nasesense ko agad.
Tama na nga un. Baka sabihin nyo tsismosa ako....
Balik na lang tayo sa kagabi kaya? Un nga, nagtext ako na pwede nyang gamitin ung laptop ko, kunin na lang nya sa kwarto nasa bag ko nmn. Ginagawa ko un para maay dahilan ako para tumambay sa kwarto nila.
So nung pumasok na ako dun sa kwarto nya, papatayin na sana nya ung ilaw. Tinanong ko kung matutulog na sya, ndi nmn daw. Kaya pwde pa akong tumambay hehe.....
Yayakapin ko sana kasi nga namiss ko sya sobra, kaso naalangan pa rin ako kasi nga syempre baka mabastusan sa akin e.... Alam mo na, ibang lahi, baka wala sa tradisyon nila un e... Ayoko pa ng libreng ticket pauwi!!! Hahaha!!!
Nung mga nakakaraang araw kasi, ndi na ako nagpupunta doon. As in wala talaga. Kahit nga simpleng hi at hello lang wala talaga... Drama, ndi ko sya pinapansin. Naramdaman din pala nya, kasi nagtext ako sa kanya nung isang araw, tapos tinanong nya ako kung bket ndi ko sya pnpansin. Sabi ko lang , para nmn mamiss nya ako. Natawa ang gaga!! Sabi nya nanalo daw ako.. Sa makatuwid, tagumpay ako sa plano kong mamiss nya ako heheheh.....
Pilit nya akong tinatanong kung galit daw ba ako sa kanya kaya ndi ako nagpupunta doon. Kung anu-anong dinahilan ko nlang para naman ndi halatang gimik ko lang iyon. Akala nya kasi galit ako. Malamang naiisip pa nya ung nakaraan, kasi sabi nya, Kung ano daw ung nangyari noon, kalimutan na raw. Sabi ko di nmn un big deal sa akin eh....
Masaya nmn kameng nagkwentuhan. Habang nagkukuwento ako, sinisingitan ko ng konting boladas, alam nyo naman ang pinoy. Sabi ko parang gumanda sya, ndi lang kme nagkita ng ilang araw. Nafa-flatter nmn ang lola, ayun tuwang-tuwa nmn sya. Nakuwento ko sa kanya ung local na admin staff nmen, si Rosa, kasi nagpa-straight ng buhok, for only 3000 Kwanza($40 USD). Guys, mejo mahal ang mga bilihin dito kaya mura na un actually. Lahat kasi ng bagay dito imported kaya ganon. Sbi nya gusto nyang pumunta, hindi nmn na kailangan ika ko dahil maganda nmn ang buhok nya. Sobrang tuwa, ayun tuloy nauntog sa shelf. Un ang chance kong mahawakanang kamay nya... Anlambot ng kamay ni cupcake. Ang sarap hawakan. Kasi hinihimas ko ung noo nya dahil nga nauntog.
Humiga sya ulit sa tabi ko, pero ndi maayos. Nakahalukipkip sya. Nagkwe2nto ako non, syempre may mga kasamang hand gestures. May nababangga akong malambot na parte... Guess what pare!!! SUSO NI CUPCAKE!!!
Ilan beses ko ding ginawa un. Hindi ko alam kung baket ndi naman nya ako sinasaway or kahit man lamang iiwas ung parteng iyon. Hindi nmn siguro sya manhid pare. Mabuti nlang ndi ako nademonyo at baka nadakma ko un ng di oras.
Pero pare, anlambot nun. Nagawa ko pa ngang i-slide ung braso ko kasi nga manyak ako e, di bale nang masampal, wala nmn kunyaring malisya e. Parang maliit ung utong nya pare. Wala kasi syang bra nun e... Pare!!!! Putangina!!! Uminit bigla pakiramdam ko e. Grabe na ito! Buti na lang, gising pa rin ang guardian angel ko, mejo napigilan ko pa ang sarili ko sa napipintong pagtatangka ko.
Ngitian. Kulitan. Tawanan. Bulungan. Kwentuhan. Minsan, senyasan. Panay ganon. Pero enjoy talaga.
Natapos na rin ang palabas na pinapanood nmen. Nagpaalam na akong umuwi, baon ang napakagandang ala-ala ng pagdama ko sa kanyang dibdib.
Nagyosi muna ako sa labas para makapagmuni-muni.
Naisip ko, “ndi nya kaya naramdaman ung ginawa ko kanina? Gusto din kaya nya ung ginawa ko?”
Kasi sobrang imposibleng manhid ang parteng iyon. Ndi ako pwedeng magkamali. Nipple ung nadama ko. At over sensitive ang part na iyon. Hindi lang maka-isang beses ko ginawa un. Madami. Kaya imposibleng ndi sya magreact kung ndi nya gusto ung ginawa ko. Ni hindi nga ako sinaway e!
Posible kaya, na gusto nya rin un?
Hmmmmm.... makes me wonder....